Voorman Martijn herkent alle vogels aan hun gefluit

Een gans vliegt op bij het gebouw van Waterbedrijf Groningen in Onnen en Martijn noemt gelijk de naam van het dier. Kolgans. “Ik herken ook alle vogels aan hun gefluit”, vertelt hij. Het resultaat van een leven lang veel in de natuur vertoeven. Als voorman bij Donker heeft hij verschillende terreinen van Waterbedrijf Groningen onder zijn hoede, waaronder dat in Onnen.

Slim maaien
Waterbedrijf Groningen vindt het belangrijk dat het terrein er verzorgd bij ligt voor medewerkers en eventuele gasten. Daarnaast zijn bepaalde zaken vastgelegd in het bestek. Er zijn dus richtlijnen, maar binnen die kaders is nog veel mogelijk om de biodiversiteit te bevorderen, weet Martijn. Hij wijst op het omvangrijke grasveld vóór het hoofdgebouw. “Dit werd voorheen om de week gemaaid. Nu houden we alleen de randen van het veld kort en middenin maaien we één à twee keer per jaar. Zo kunnen bijvoorbeeld rupsen en cocons overwinteren in het gras. We hebben op het veld een bloemenmix gestrooid en her en der hebben we vaste plantenborders gerealiseerd om meer bloei erin te krijgen voor insecten.”

Als het tijd is om het hele grasveld te maaien, hamert Martijn er bij de maaiers op dat ze niet van buiten naar binnen maaien, maar andersom. “Rijd je van buiten naar binnen, dan sluit je dieren die eventueel in het veld zijn op en rijdt de maaier uiteindelijk over ze heen. Door van binnen naar buiten te maaien, worden de dieren geleidelijk uit het veld gedreven.” 

Goede mix 
Hoe verder Martijn van het hoofdgebouw wandelt, hoe ruiger de natuur wordt. “Hier ligt het groen minder in het zicht, dus mag het wel wat minder strak.” Op sommige plekken stonden ooit meer bomen dan nu, vertelt hij. “Ik heb een deel eruit gehaald en besdragende struiken geplant. Die geven dieren voeding en een schuilplek. De bomen zijn weer verbindingsstukken voor vogels en vleermuizen. Je hebt die mix nodig.” Tussen de struiken en bomen liggen soms hopen takken die van bomen zijn gesnoeid. “Soms snipperen we het gesnoeide hout, maar meestal maken we er takkenbulten van. Zo creëren we voedsel voor insecten en schuilplekken voor dieren. Plus: de natuur breekt het hout langzaam af, waardoor heel geleidelijk stikstof in de bodem komt. Houtsnippers worden veel sneller afgebroken.”

Ideeën bedenken 
Veel van de oplossingen die hij toepast, heeft hij zelf bedacht. Zoals het duurzaam schoffelen. “Normaal gesproken hark je het terrein schoon en gaat dit op de aanhanger naar de stort. Kost geld én je hebt uitstoot. Ik graaf kleine gaten in de grond en schuif hier het schoffelafval in.” Hij vindt het mooi om zo te pionieren. Het levert altijd iets op, is zijn ervaring. Zo heeft hij aan de rand van het terrein een ijsvogelwand gerealiseerd. “Maar die is gekraakt door een das. Ach ja, dat is ook mooi!”